طرح فیلیگر چیست؟

فیلیگر جزئیات ظریف زینتی بافته شده با نوارهای نقره، طلا یا فلزات دیگر را توصیف می کند. این تکنیک اغلب در جواهرات و سایر اشیاء تزئینی استفاده می شود، اما این کلمه همچنین می تواند هر عنصر طراحی را که دارای الگوهای پیچیده است (مانند پارچه با چندین عنصر شکوفا) توصیف کند. در حالی که تکنیک طراحی جواهرات هزاران سال است که وجود دارند، فروشندگان جواهرات عتیقه معمولاً از این اصطلاح برای اشاره به زیر مجموعه ای از قطعات اوایل قرن بیستم استفاده می کنند.

تعریف فیلیگر

کلمه “filigree” از فعل لاتین “fīlum” و متعاقباً از فعل فرانسوی “filer” گرفته شده است که هر دو به معنای “بافتن” هستند. به طور کلی، این اصطلاح چگونگی ایجاد یک الگو را با بافتن نوارهای نازک فلز از طریق سوراخ‌هایی در یک ماده پایه توصیف می‌کند. نتیجه نهایی اغلب یک طرح زینتی از فلزکاری است که در آن حلقه های کوچک یا اشکال دیگر با خم کردن سیم به الگوهای هندسی مختلف تشکیل می شود.

در ساخت جواهرات، طرح های فیلیگر معمولاً روی فلزات گرانبها مانند نقره، طلا، پلاتین و پالادیوم اعمال می شود. با این حال، آنها را می توان بر روی مواد غیر قیمتی مانند چوب، استخوان، عاج و شیشه حک شده نیز یافت.

تاریخچه فیلیگرن

اولین نمونه های شناخته شده از فیلیگران در مصر باستان و بین النهرین یافت می شود. مصریان با استفاده از سیم مسی که به دور یک شی پیچیده شده بود، طرح فیلیگر را می ساختند. آنها همچنین فلزات گرانبها مانند نقره و طلا را با تزئینات شبکه مانند تزئین می کردند. علاوه بر این، آنها اغلب سنگ های قیمتی یا سایر عناصر تزئینی را اضافه می کردند.

در قرون وسطی از طرح های مارپیچ فیلیگر برای جواهرات، اشیاء مذهبی و سایر وسایل تزئینی استفاده می شد. این طرح ها همچنین برای ساخت مبلمان ظریف و عناصر معماری استفاده می شدند. در این دوره زمانی، این یک تکنیک محبوب در بین صنعتگران اروپایی شد.

در دوران رنسانس، فیلیگرن در مقیاس وسیع تری مورد استفاده قرار گرفت. این روند تا اواخر قرن هجدهم ادامه یافت تا زمانی که به شکل‌های فلزکاری زینتی با استفاده از نقره تبدیل شد. سرانجام، کار فیلیگرن در اوایل دهه 1920 پس از اختراع طلای سفید، جزئیات بیشتری پیدا کرد.

طرح های فیلیگر در سبک آرت دکو

طرح های بسیار خاص فیلیگرن در دوران هنری دکو، قرن بیستم استفاده می شد. به جای نخ کردن طرح‌ها با نوارها یا مفتول‌های فلزی، طلا و نقره در جواهرات ظریفی ریخته می‌شد که هر کدام طرحی منحصربه‌فرد و پیچیده را نشان می‌داد. این تکنیک به قدری محبوب شد که بسیاری از حلقه های نامزدی سبک آرت دکو دارای طرح فیلیگرانی در پایین حلقه هستند.

هنگامی که یک فروشنده عتیقه از اصطلاح “فیلیگرن” استفاده می کند، معمولاً به جواهرات این دوره اشاره می کند. معمولاً از فیلیگرن برای توصیف جواهرات قبلی و بعدی با سیم توری یا جزئیات ظریف دیگر استفاده می شود.